Rozwój każdego dziecka jest indywidualny. Ważne jest zadbanie o ich prawidłowy wzrost i rozwój. Kluczową sprawą jest również wychowanie dziecka. Wychowanie wiąże się ze społecznością, oddziaływaniem środowiska na dziecko. W procesie wychowania kształtują się postawy czy pogląd na świat oraz umiejętność radzenia sobie jako niezależna istota.
Rozmowa i tłumaczenie dziecku
W stosunku do dzieci nie powinniśmy używać krzyku. Osoba wychowująca powinna cechować się cierpliwością i zdolnością do umiejętnego tłumaczenia na przykładach, jakie zachowania dziecka są pozytywne, a jakie są negatywne. Istotne jest poznawanie swojego dziecka, spoglądanie na jego rozwój i branie w nim czynnego udziału, ponieważ to wychowawca kształtuje dziecko, dziecko stara się upodobnić do niego. Nie powinna zostać naruszona bariera między wychowawcą a wychowankiem, to dziecko musi rozwinąć w sobie cechy przekazywane mu przez dorosłych. Pamiętajmy, że dziecko nabywa umiejętności w swoim własnym tempie i nie jesteśmy w stanie narzucić mu innego, ponieważ może to spowodować negatywne zmiany. Rozmawiając z dzieckiem, zachęcajmy go do dzielenia się swoimi przemyśleniami, tym co go trapi, wskazujmy drogę do rozwiązywania danych problemów, nie rozwiązujmy problemów za dzieci. Dziecku trzeba pokazać, że ma w nas nie tylko wychowawcę, ale również przyjaciela, któremu może się zwierzyć.
Dziecko a emocje – to warto wiedzieć
Dziecku często ciężko jest zmierzyć się z jakąś sytuacją, ukrywa emocje, ponieważ boi się reakcji ludzi otaczających je. Jak mu pomóc? Pokazać, że każda emocja czemuś służy, trzeba wskazać, że wychowawcy również przeżywają smutek, cierpienie, ale także radość. Chwalmy dziecko za jego osiągnięcia, nie porównujmy go z innymi, ponieważ to często rujnuje dziecięcy światopogląd. Pokażmy dziecku jak okazywać emocje.